Mειώνεται ο κίνδυνος καρκίνου του πνεύμονα σε μεγάλη ηλικία [μελέτη]

Νέα ερευνητικά αποτελέσματα σε ποντίκια δείχνουν ότι συγκεκριμένα γονίδια, τα προϊόντα των οποίων επηρεάζουν το μεταβολισμό του σιδήρου ή κωδικοποιούν, μεταξύ άλλων, πρωτεΐνες καταστολής όγκων, μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης όγκων στα πνευμονικά κύτταρα των ηλικιωμένων ζώων.

Οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στους ιστούς θα μπορούσαν να αναστείλουν την ανάπτυξη όγκων. Σε δύο νέες μελέτες, ηλικιωμένα ποντίκια παρουσίασαν μικρότερο φορτίο όγκων από τα νεότερα ποντίκια.

Γενικά θεωρείται ότι η γήρανση είναι ένας από τους σχετικούς κινδύνους για την ανάπτυξη όγκων, καθώς ο καρκίνος αναπτύσσεται συνήθως μέσω της συσσώρευσης μεταλλάξεων με την πάροδο του χρόνου και της εξασθένησης του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ωστόσο, δύο νέες μελέτες, και οι δύο από τις οποίες δεν έχουν ακόμη αξιολογηθεί τελεσίδικα, υποδηλώνουν ότι αυτό δεν ισχύει πάντα. Εδώ, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αλλαγές σε παλαιότερους ιστούς, όπως η αύξηση του ουλώδους ιστού και η μειωμένη κυτταρική αναγέννηση, μπορούν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον που ευνοεί λιγότερο την ανάπτυξη όγκων.

Στην πρώτη μελέτη, οι ερευνητές, με επικεφαλής την Emily G. Shuldiner από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, διερεύνησαν τη σχέση μεταξύ γήρανσης και ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονα. Χρησιμοποίησαν γενετικά τροποποιημένα ποντίκια ως μοντέλα για ανθρώπινα καρκινώματα του πνεύμονα.

Οι ερευνητές κατάφεραν να δείξουν ότι η γήρανση κατέστειλε την ανάπτυξη και την αύξηση των όγκων του πνεύμονα που καθοδηγούνται από το KRAS στα ποντίκια αυτά.

Τα μεγαλύτερα σε ηλικία ποντίκια (20 έως 21 μηνών) είχαν σημαντικά χαμηλότερο φορτίο όγκων και μικρότερα μεγέθη όγκων σε σύγκριση με τα νεότερα ποντίκια (ηλικίας τεσσάρων έως έξι μηνών).

Οι ερευνητές το αποδίδουν αυτό στο γεγονός ότι η λειτουργικότητα αρκετών ογκοκατασταλτικών γονιδίων μειώνεται με την αύξηση της ηλικίας. Αυτά τα ογκοκατασταλτικά γονίδια περιλαμβάνουν τα PTEN, p53 και Nf1, ενώ άλλα ογκοκατασταλτικά γονίδια, συμπεριλαμβανομένων των Setd2 και Rbm10, δεν εμφανίζουν αυτή την επίδραση της γήρανσης.

Χρησιμοποιώντας αναλύσεις μεταγραφώματος ενός κυττάρου, οι ερευνητές κατάφεραν να δείξουν ότι τα νεοπλασματικά κύτταρα σε ηλικιωμένα ποντίκια παρουσιάζουν πολυάριθμες αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία και οι οποίες προφανώς διατηρούνται ακόμη και κατά τη διάρκεια του ογκογόνου μετασχηματισμού. Για παράδειγμα, η εξασθένηση της δραστηριότητας του PTEN στα καρκινικά κύτταρα αποδείχθηκε χαρακτηριστικό γνώρισμα της γήρανσης.

Οι αναλύσεις μονοπατιών παρείχαν επίσης ενδείξεις ότι η σχετιζόμενη με την ηλικία μείωση της σηματοδότησης της MAPK στα ηλικιωμένα καρκινικά κύτταρα μπορεί να συμβάλλει στον βραδύτερο πολλαπλασιασμό των όγκων και στη χαμηλότερη καρκινογένεση.

Η μελέτη υποστηρίζει την υπόθεση ότι η μείωση της επίπτωσης του καρκίνου στους πολύ ηλικιωμένους μπορεί να οφείλεται σε ένα είδος εξουδετέρωσης των επιδράσεων της συσσώρευσης μεταλλάξεων που προάγουν τον καρκίνο και των ογκοκατασταλτικών επιδράσεων της γήρανσης.

Μείωση των όγκων λόγω της σχετιζόμενης με την ηλικία απώλειας των καρκινικών βλαστικών κυττάρων

Σε μια δεύτερη μελέτη, μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Δ.ρ Xueqian Zhuang από το Κέντρο Καρκίνου Memorial Sloan Kettering της Νέας Υόρκης διερεύνησε τον τρόπο με τον οποίο η γήρανση επηρεάζει την ανάπτυξη και την εξέλιξη του καρκίνου του πνεύμονα, ιδίως του αδενοκαρκινώματος του πνεύμονα (LUAD).

Χρησιμοποίησαν επίσης γενετικά τροποποιημένα μοντέλα ποντικών. Διαπίστωσαν ότι η γήρανση καταστέλλει την ανάπτυξη όγκων, αλλά με διαφορετικό μηχανισμό. Οι μελέτες τους παρέχουν ενδείξεις ότι μειώνεται ο πληθυσμός των βλαστικών κυττάρων των κυψελιδικών κυττάρων, τα λεγόμενα κύτταρα ΑΤ2, τα οποία θεωρούνται τα πρωτογενή κύτταρα προέλευσης του LUAD.

Ένας λόγος για το αποτέλεσμα αυτό φαίνεται να είναι ότι η υπομεθυλίωση του DNA που σχετίζεται με την ηλικία οδηγεί στην επαγωγή του μεταγραφικού παράγοντα NUPR1 (πυρηνική πρωτεΐνη 1). Ο NUPR1 είναι ένας μεταγραφικός παράγοντας που προκαλείται από το στρες και θεωρείται οδηγός της αντίστασης στη φερρόπτωση. Η φερρόπτωση είναι μια μορφή κυτταρικού θανάτου που εξαρτάται από το σίδηρο.

Η επαγωγή της NUPR1 αυξάνει την έκφραση της πρωτεΐνης LCN2. Αυτό οδηγεί σε λειτουργική ανεπάρκεια σιδήρου στα γερασμένα κύτταρα και έτσι μειώνει τον σιδηροπρωκτικό κυτταρικό θάνατο. Από την άλλη πλευρά, η λειτουργική ανεπάρκεια σιδήρου οδηγεί στην υποβάθμιση των βλαστικών κυττάρων, η οποία καταστέλλει το καρκινικό δυναμικό τους.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
CoVID: Βασική ανοσία μετά από τρεις εμβολιασμούς
Αντισώματα κατά του δηλητηρίου της μαύρης χήρας
Το πρώτο ποντίκι με πλήρως λειτουργικό ανθρώπινο ανοσοποιητικό [μελέτη]