Υπό παραίτηση από το ΕΣΥ πολλοί παθολόγοι στη Β. Ελλάδα

Τα «εντέλλεσθε» για υποχρεωτικές μετακινήσεις παθολόγων και γιατρών άλλων ειδικοτήτων έχουν καταστεί μόνιμη πρακτική, με στόχο την κάλυψη των σημαντικών κενών στα νοσοκομεία της περιφέρειας.

Σύμφωνα με την Επαγγελματική Ένωση Παθολόγων Ελλάδος (ΕΕΠΕ), οι γιατροί που μετακινούνται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη βάση τους, καλύπτουν πλέον πάγιες και όχι έκτακτες ανάγκες του ΕΣΥ.

Η συνέχιση αυτής της πρακτικής σε βάθος χρόνου δημιουργεί μείζον πρόβλημα για το σύστημα υγείας, καθώς υπονομεύει την υγεία των ίδιων των γιατρών και κατ’ επέκταση των ασθενών που πρέπει να φροντίσουν. Στο τέλος, όπως υποστηρίζουν οι μετακινούμενοι παθολόγοι, τα «εντέλλεσθε» επιδεινώνουν το πρόβλημα που καλούνται να λύσουν, καθώς οδηγούν σε παραιτήσεις εξουθενωμένων γιατρών και σε περαιτέρω μείωση των στελεχών που υπηρετούν στο δημόσιο σύστημα υγείας.

Το θέμα απασχόλησε τις εργασίες του 5ου Πανελλήνιου Συνεδρίου της ΕΕΠΕ που πραγματοποιήθηκε στο Βόλο. Η παθολόγος στο νοσοκομείο «Άγιος Παύλος» της Θεσσαλονίκης, Μάρθα Αποστολοπούλου, η οποία τοποθετήθηκε με θέμα το «εντέλλεσθε» ως παράγοντας επαγγελματικής εξουθένωσης των γιατρών, μιλάει στο iatronet.gr για το πώς οι συνεχόμενες μετακινήσεις δημιουργούν τον φαύλο κύκλο της περαιτέρω αποδυνάμωσης του ΕΣΥ. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της ΕΕΠΕ, Ευάγγελος Τούλης, μιλάει για τις δυσλειτουργίες που δημιουργούνται όταν σε μια παθολογική κλινική εφημερεύει κάθε μέρα και διαφορετικός γιατρός.

«Δεν μπορείς να πιάσεις κάτι με κομμένο χέρι»

Οι χωρίς τέλος μετακινήσεις γιατρών-νομάδων από τη Θεσσαλονίκη και άλλους νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας προς νοσοκομεία της περιφέρειας, έχει καταγγελθεί κατ’ επανάληψη από την Ένωση Νοσοκομειακών Γιατρών Θεσσαλονίκης.

«Μια άνωθεν εντολή που δεν λαμβάνει υπόψη της τον εργαζόμενο, τις ανάγκες του και την προσωπική/οικογενειακή του ισορροπία, μπορεί να τον οδηγήσει στην επαγγελματική εξουθένωση και σε άλλα οργανικά συμπτώματα», λέει η κ. Αποστολοπούλου και συμπληρώνει: «Ο γιατρός νιώθει πως αυτό που κάνει δεν αναγνωρίζεται ως αξία, έχει ένα αίσθημα αποθάρρυνσης και αποστασιοποίησης, καθώς δεν είναι χαρούμενος πλέον στο λειτούργημά του. Αυτό τον κάνει περισσότερο επιρρεπή στο ιατρικό λάθος και οδηγεί σε μειωμένη ικανοποίηση του ασθενή. Δεν μπορείς να πιάσεις κάτι με κομμένο χέρι», αναφέρει.

Σε μια αλυσιδωτή αντίδραση, όπως επισημαίνει η γιατρός, πολλοί μετακινούμενοι γιατροί οδηγούνται σε παραίτηση, με αποτέλεσμα την περαιτέρω συρρίκνωση του ΕΣΥ και την αύξηση των αναγκών για νέες μετακινήσεις.

Η προσωπική εμπειρία

Η ίδια η κα Αποστολοπούλου μετακινήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο στο νοσοκομείο της Δράμας και ετοιμάζεται να ξαναπάει σε λίγες μέρες. «Αν και θα μπορούσα να το αρνηθώ, γιατί έχω παιδί μικρότερο των 6 ετών, πήγα και θα ξαναπάω. Τότε το είχαμε χωρίσει το 10ήμερο με μια συνάδελφο και το μοιραστήκαμε -5 μέρες η μία και 5 η άλλη-, λόγω υποχρεώσεων και των δυο μας. Τις επόμενες μέρες θα πάω ξανά για μια εφημερία, στο ίδιο νοσοκομείο», λέει και περιγράφει τα πρακτικά και άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μετακινούμενος γιατρός σε ένα ξένο προς τον ίδιο περιβάλλον.

«Όσο έμπειρος κι αν είσαι, έχεις ένα πελάγωμα ακόμα και για απλά πράγματα ως προς το χωροταξικό, πού θα βρεις τι, πώς θα συνεργαστείς, με ποιον θα μιλήσεις. Η παροχή φροντίδας υγείας στο νοσοκομείο είναι μια δουλειά ομαδική», υπογραμμίζει και προσθέτει: «Ο ασθενής δεν είναι αντικείμενο, αλλά ένας με τα προβλήματά του, το ιστορικό του, την προσωπικότητά του, τις συνήθειες και τις ανάγκες του. Για την πρωινή επίσκεψη στους θαλάμους θα χρειαστεί να μελετήσεις όλους τους φακέλους των νοσηλευόμενων με τις ιδιαιτερότητες του καθενός».

Λάθος λύση για ένα υπαρκτό πρόβλημα

Οι σοβαρές ελλείψεις παθολόγων και άλλων ειδικοτήτων είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα, ιδιαίτερα στην επαρχία και σύμφωνα με την κα Αποστολοπούλου θα αυξάνονται συνεχώς.

«Όταν σε μια κλινική που έχει μείνει ένας μόνο παθολόγους προκηρύσσεται μόνο μία ή δύο θέσεις, είναι λογικό να μην υπάρχει ενδιαφέρον. Εκεί το ερώτημα είναι προς αυτόν που έχει απομείνει, για το πώς αντέχει, όχι προς αυτόν που καλείται να έρθει για να τον συνδράμει», υποστηρίζει και συμπληρώνει: «Ο γιατρός δεν είναι κάτι ξένο προς την κοινωνία, ούτε ανεξάρτητο απ΄ αυτήν. Δεν είναι ένας απρόσωπος ψυχρός ρόλος. Είναι μέρος της κοινωνίας, άνθρωπος, με τις ανάγκες, τις υποχρεώσεις και την οικογένειά του. Το θέμα αφορά όλη την κοινωνία, επειδή όλοι είμαστε εν δυνάμει ασθενείς».

Ε. Τούλης: «Εντέλλεσθε» για πάγιες ανάγκες

Οι μετακινήσεις παθολόγων προς τα νοσοκομεία Δράμας, Ξάνθης, Γιαννιτσών κ.ά. συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, κυρίως από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και από Σέρρες, Καβάλα, επιβαρύνοντας τη λειτουργία των εκεί νοσοκομείων, αναφέρει στο iatronet.gr ο πρόεδρος της Επαγγελματικής Ένωσης Παθολόγων Ελλάδος, Ευάγγελος Τούλης.

«Πλέον με τα “εντέλλεσθε” καλύπτονται πάγιες και διαρκείς ανάγκες των νοσοκομείων και όχι έκτακτες», παρατηρεί, προσθέτοντας πως αυτό δημιουργεί σοβαρές δυσλειτουργίες και προβλήματα. «Οδηγεί στην επαγγελματική εξουθένωση των γιατρών, ενώ δημιουργεί προβλήματα και στην διαχείριση των ασθενών, καθώς κάθε μέρα εφημερεύει και διαφορετικός γιατρός», αναφέρει ο κ. Τούλης, προσθέτοντας: «Οι παραιτήσεις συναδέλφων αυξάνονται. Στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, πολλοί παθολόγοι τελούν υπό παραίτηση εξαιτίας των συνεχών μετακινήσεων».