Ο πατριάρχης της progressive rock έρχεται στην Αθήνα
Διαχρονικά δημιουργικός – έχει ηχογραφήσει περισσότερους από 50 δίσκους – , ένας τολμηρός μουσικός που δεν γνωρίζει όρια και σύνορα έχει σφραγίσει με τη βαθιά, εκφραστική φωνή του πάρα πολλά τραγούδια γι’ αυτό εξάλλου και ο βρετανικός τύπος τον χαρακτηρίζει « εθνικό θησαυρό».
Ο Hammill, γεννήθηκε το 1948 στο δυτικό προάστιο του Λονδίνου, Ίλινγκ, και μετακόμισε στο Ντέρμπι όταν ήταν 12 ετών. Ανακάλυψε τη μουσική σε μια αρκετά νεαρή ηλικία, αρχικά μαθαίνοντας πιάνο, και αργότερα στην εφηβεία παίζοντας κιθάρα. Αν και βαθιά επηρεασμένος από την κλασική μουσική και την όπερα αλλά και την αβάν-γκαρντ μουσική, αγάπησε πολύ και το ροκ εν ρολ. Η δε ανακάλυψη συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας όπως ο Michael Moorcock, ο Harlan Ellison, και ο Tom Disch μεταξύ άλλων, στάθηκε καταλυτική επιρροή για τη διαμόρφωση της σκέψης του αλλά και της μουσικής του εκείνη την εποχή.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, ο Hammill συνάντησε τον Nick Peame και τον Chris Judge Smith (που μόλις είχε επιστρέψει από σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ). Οι τρεις τους δημιούργησαν τους Van Der Graaf Generator, που θεωρούνται ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα όλων των εποχών της progressive rock σκηνής. Το πρωτότυπο όνομά τους χρεώνεται στον Smith, ο οποίος σε ένα ταξίδι του στο San Francisco, εντυπωσιάστηκε από τη φουτουριστική αισθητική της γεννήτριας στατικού ηλεκτρισμού Van der Graaf (συμπωματικά ο εφευρέτης της Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ πέθανε το 1967, τη χρονιά δημιουργίας του γκρουπ). Οι Van der Graaf Generator υπήρξαν ένα εξαιρετικά επιδραστικό συγκρότημα. Το συγκρότημα, μετά από αλλεπάλληλες αλλαγές, διαλύθηκε και επανενώθηκε πολλές φορές μέχρι που μία ημέρα του 1977 σταμάτησαν οριστικά.
Η καλλιτεχνική πορεία του Hammill, ωστόσο, ξεπερνάει την ιστορία του συγκροτήματος του οποίου ήταν συνιδρυτής. Η δημιουργικότητα και η καλλιτεχνική του έμπνευση παραμένουν παροιμιώδεις και πολυσχιδείς. Η ανήσυχη, πολυδιάστατη μουσική του δραστηριότητα μετράει πέντε ολόκληρες δεκαετίες και χαρακτηρίζεται αφενός από μία νοηματικά πλούσια και έντονη στιχουργία και αφετέρου από τη «σκανδαλώδη» ευκολία με την οποία πειραματίστηκε με διάφορα μουσικά είδη.
Φλέρταρε με την musique concrete, προέβλεψε το punk, αγκάλιασε το new wave και επεκτάθηκε από το progressive rock μέχρι το proto-punk και την όπερα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που θρύλοι του ροκ ανήκουν μεταξύ των φανατικών θαυμαστών του. Ο John Lydon αναφέρει πως «πρόκειται για έναν μέγα πρωτοπόρο που δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει – είμαι βέβαιος πως ο Bowie, για παράδειγμα, του χρωστάει πολλά».
Τόσο ως πυρήνας και ιδρυτής των Van Der Graaf Generator όσο και ως σόλο καλλιτέχνης ο Hammill αφοσιώθηκε στην τέχνη του μ’ ένα ζήλο σχεδόν θρησκευτικό και το μόνο που επεδίωξε ήταν η καλλιτεχνική αρτιότητα, αδιαφορώντας πλήρως για την εμπορική επιτυχία. Η ίδια η μπάντα ήταν γνωστή για τις σκοτεινές κατευθύνσεις της και τα λιγότερα κιθαριστικά σόλο σε σχέση με το prog rock της εποχής, οι στίχοι των Van Der Graaf εμπνεόταν από θέματα σκοτεινά, πυκνά και βαριά όπως η θνητότητα και η ανθρώπινη μοναξιά τα οποία η μοναδικά βραχνή φωνή του Hammill μετέτρεπε σε μεταφυσικές εμπειρίες, κερδίζοντας παράλληλα τον χαρακτηρισμό «αρσενική Nico».
Το 2004, οι Van der Graaf Generator ηχογράφησαν ένα άλμπουμ επανένωσης, το «Present», και το 2005 άρχισαν πάλι να εμφανίζονται ζωντανά. Από το 2006 είναι τρίο και συνεχίζουν να ηχογραφούν και να περιοδεύουν, με τον Peter να έχει ουσιαστικά δύο καριέρες, ως μέλος του συγκροτήματος και ως σόλο καλλιτέχνης.
Οι λιγοστές και σπάνιες ζωντανές εμφανίσεις του αποτελούν ξεχωριστό καλλιτεχνικό γεγονός καθώς μια βραδιά με τον Hammill είναι από μόνη της ένα συναρπαστικό συναυλιακό κεφάλαιο, μια εμπειρία «για ακροατές που δεν ήρθαν… για να μιλάνε μεταξύ τους» με συνδυασμό απροσδόκητων ενορχηστρώσεων και χορταστικών setlists από όλες τις περιόδους της καριέρας του.
Οι θεατές απολαμβάνουν θρυλικά κομμάτια όπως τα Lemmings, Theme One, Pilgrims, The Emperor In His War Room, Refugees, ενώ συγκρίσεις με άλλους σπουδαίους ερμηνευτές, όπως ο Syd Barrett και ο Scott Walker, είναι αναπόφευκτες. Στις συναυλίες του, συχνά περνά από όλες τις φάσεις της δημιουργίας του, τους πρώιμους αλλά και τους μεταγενέστερους Van Der Graaf Generator και το προσωπικό του «μοναχικό» υλικό με το απαράμιλλο songwriting όπου μελωδικοί ψίθυροι οδηγούν σε εκρηκτικά ουρλιαχτά
Όμως, πάνω απ’ όλα και όλους, η φωνή του είναι ο Hammill και ο Hammill είναι η φωνή του. Αυτή δεσπόζει ως το βασικότερο όργανο έκφρασής του, πάνω και από τις συνθέσεις και τον στίχο. Σχεδόν «υλική», παίρνει σάρκα και οστά, σχεδόν αγγίζεται.
Έτσι, κάθε ζωντανή του εμφάνιση αποτελεί ένα κάλεσμα, μια μουσική και αισθητική εμπειρία διαφορετική από κάθε προηγούμενη.
Στα 75 του πλέον χρόνια συνεχίζει να συγκινεί το κοινό του. Παραμένει το ίδιο ανήσυχο πνεύμα και ο ίδιος καινοτόμος καλλιτέχνης, μακριά από κάθε ταξινόμηση.
Για κάποιους, ο Peter Hammill είναι πολύ απλά ένας συναρπαστικός και δυναμικός ερμηνευτής με ένα καταπληκτικό ρεπερτόριο. Όμως, για όλους εκείνους που γνωρίζουν χρόνια και αγαπούν τη μουσική του, είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας που ταξίδεψε σε όλα τα είδη, γνώρισε και έμαθε πολλά, αλλάζοντας το μουσικό τοπίο με το ταλέντο και το ανεξάρτητο πνεύμα του, καταφέρνοντας παράλληλα να συμπαρασύρει τους ακροατές του σε ένα ατέρμονο ταξίδι προς κάποια δική τους Ιθάκη.
Ειδήσεις σήμερα:
Ποια είναι η πριγκίπισσα από το Ντουμπάι που χώρισε μέσω Instagram: Η Ελληνίδα μάνα της και το ταξίδι του μέλιτος στη Μύκονο
Αφηνίασαν οι Τούρκοι με τη Βανδή μετά την ακύρωση της συναυλίας για την αφίσα του Ατατούρκ: Να γυρίσεις πίσω κολυμπώντας
Έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Δραγασάκης: Ο Κασσελάκης έχει βάλει το κόμμα σε διαδικασία απο-αριστεροποίησης
Peter Hammill, Συναυλίες, Πολιτισμός, Ειδήσεις
