Το φυσιολογικό τέλος του Σάουθγκεϊτ

Πάντα θα υπάρχουν διαφωνίες με τις επιλογές ενός προπονητή. Αλίμονο. Το καλό ή κακό – αν με ρωτάτε – με το ποδόσφαιρο είναι ότι όλοι έχουν άποψη χωρίς ποτέ να ξέρουν τι γίνεται σε μια ομάδα.

Ο προπονητής πάντα ξέρει περισσότερα από εμάς και για τους αλαζόνες Άγγλους, δεν ήταν ποτέ θέμα να ρωτήσουν τον Σάουθγκεϊτ γιατί διάλεξε έναν παίκτη, γιατί πήρε τον Γκόρντον, γιατί πήρε τον Γουόρτον, γιατί πήρε τον Κόνσα για παράδειγμα αλλά, πάντα ήταν θέμα να τον ρωτήσουν γιατί λείπει ο ένας, γιατί λείπει ο άλλος, γιατί δεν παίζει ο Πάλμερ, γιατί δεν παίζει ο Μέινου.

Οι Άγγλοι νομίζουν ότι το ποδόσφαιρο τους χρωστάει. Όχι, δεν τους χρωστάει τίποτα. Οι Άγγλοι νομίζουν ότι επειδή έχουν το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο, έχουν και την καλύτερη Εθνική ομάδα στον κόσμο. Όχι, δεν την έχουν. Το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο το έχουν γιατί δίνουν τα περισσότερα χρήματα και με διαφορά και για αυτό μαζεύουν τους καλύτερους παίκτες από όλες τις χώρες. Αν κλείσουν την κάνουλα οι Άγγλοι μπορεί η Σαουδική Αραβία να φτιάξει το καλύτερο πρωτάθλημα, μπορεί. Νομίζω ότι ήδη έχει κλέψει αρκετούς σπουδαίους παίκτες από όλη την Ευρώπη.

Αν κοιτάξουν το ποδόσφαιρό τους οι Άγγλοι θα δουν ότι δεν έχουν ούτε ένα καθαρό αμυντικό χαφ υψηλού επιπέδου. Ο Κάλβιν Φίλιπς είναι ο μοναδικός καλός αμυντικός χαφ που έχουν αλλά δεν θυμάται ούτε ο ίδιος πως είναι να παίζεις σε υψηλό επίπεδο. Δεν έχουν αριστερό μπακ υψηλού επιπέδου ή έχουν, τον Λουκ Σο αλλά τραυματίζεται όταν φυσήξει δυνατά από το σπασμένο του το τζάμι. Δεν έχουν στόπερ υψηλού επιπέδου. Δεν έχουν τερματοφύλακα υψηλού επιπέδου αν και ο Πίκφορντ για εμένα ήταν ο καλύτερος παίκτης της Αγγλίας στην διοργάνωση και όχι ο Γουόκερ που βρήκε θέση στην καλύτερη ενδεκάδα του τουρνουά, αν είναι δυνατόν.

Το να έχεις τον καλύτερο παίκτη στην Πρέμιερ Λιγκ (Φόουντεν), τον καλύτερο παίκτη στην Λα Λίγκα (Μπέλιγχαμ) – όπως τους ψήφισαν δεν είναι η δική μου άποψη – και τον πρώτο σκόρερ της Μπούντεσλιγκα (Κέιν) δεν σημαίνει ότι αυτοί οι τρεις μπορούν να συνεργαστούν στο γήπεδο.

Το ενοχλητικό στο αντίο του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, είναι ότι με τόσο ταλέντο μέσο-επιθετικά, δεν μπόρεσε να φτιάξει μια ομάδα που να μπορεί να ενθουσιάσει τον κόσμο της όπως υποσχέθηκε στην πρώτη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε ως προπονητής της Εθνικής Αγγλίας και αυτό δεν ισχύει μόνο για φέτος αλλά για όλες τις διοργανώσεις που έπαιξε. Δεν ξέρω αν είπατε ποτέ αυτή την οκταετία: “Άντε να ανοίξω την τηλεόραση για να παρακολουθήσω την μπαλάρα που παίζει η Αγγλία”.

Αν δούμε ψυχρά τα αποτελέσματα φυσικά θα δούμε ότι η Αγγλία, με τον Σάουθγκεϊτ δεν έμεινε σε τέσσερις διοργανώσεις, εκτός οκτάδας. Έπαιξε δυο τελικούς, φυσικά τους έχασε και τον έναν από αυτούς μάλιστα, χωρίς να είναι κακή (με την Ιταλία) στο Euro 2020/21. Αν σκεφτούμε ότι στα προηγούμενα 31 τουρνουά της ιστορίας της (Παγκόσμια κύπελλα και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα) έπαιξε τον συγκλονιστικό αριθμό του… ενός τελικού και μάλιστα εντός έδρας (όταν κατέκτησε το Μουντιάλ το 1966) τότε μάλλον πρέπει να σκεφτούμε ότι ο Σάουθγκεϊτ κάτι έκανε καλά, δεν μπορεί να ήταν όλα χάλια.

Δεν είναι μακριά μάλιστα η τελευταία φορά που οι Άγγλοι έμειναν εκτός από μεγάλη διοργάνωση κάτι που συνέβη το 2008 όταν και τότε, είχαν το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Δεν μπορείς να θεωρείς δεδομένη την επιτυχία και τουλάχιστον με τον Σάουθγκεϊτ οι Άγγλοι μπήκαν ξανά μεταξύ των διεκδικητών τροπαίων.

Το αντίο του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ ήρθε φυσιολογικά. Νομίζω ότι ούτε ο ίδιος άντεχε άλλο να ακούει ότι δεν κάνει ούτε για να κουβαλάει τα ρούχα των παικτών. Νομίζω ότι δεν άντεξε να ακούει τις παρατηρήσεις άλλοτε συμπαικτών του για την εικόνα της ομάδας, για τους παίκτες που πρέπει να χρησιμοποιεί.

Δεν ξέρω αν είναι εκδικητικός άνθρωπος αλλά θα ήθελα να ήμουν σε μια γωνία στο επόμενο τουρνουά αν η Άγγλία δεν τα καταφέρει όπως θα περιμένουν και πάλι οι τρελαμένοι οπαδοί της. Θα ήθελα να δω την αντίδρασή του off camera.

Μέχρι τότε μπορεί να πάρει τις απαραίτητες ανάσες του και να περιμένει την επόμενη ευκαιρία του. Έχω την αίσθηση πάντως ότι θα αργήσει να έρθει.