Ελλάς μπορείς…
Και να που ήρθε και η πρώτη μας ήττα μετά από 10 συνεχόμενα ροζ φύλλα που λέγαμε και παλιά για τον Βασίλη Σπανούλη και την εθνική ομάδα. Σε κανένα σημείο της φιλικής αναμέτρησης με τους Σέρβους στο Βελιγράδι δεν καταφέραμε να ακολουθήσουμε το ρυθμό, πολύ περισσότερο να τον επιβάλλουμε εμείς και να τους αναγκάσουμε να πορευτούν στο δικό μας δρόμο.
Η έλλειψη του κομβικού γι’ αυτή την ομάδα Καλάθη, οι καταπληκτικοί Σέρβοι με δημιουργία, βάθος και ανάστημα, η δική μας αμυντική δυσλειτουργία σε αρκετές περιπτώσεις, ε δεν ήθελε και πολύ στην κατάμεστη Beogradska, ώστε να έρθει η φυσιολογική ήττα, η οποία είναι αλήθεια στα δικά μου μάτια ωφελεί πολύ περισσότερο από μία νίκη στα σημεία απέναντι σε έναν αντίπαλο που προβάλλει ως φαβορί για μετάλλιο στο Παρίσι. Άλλωστε δεν έχει περάσει ούτε χρόνος από την εποχή που η ομάδα του Πέσιτς αναδείχθηκε δεύτερη παγκόσμια πρωταθλήτρια πίσω από την Γερμανία, η οποία ειρήσθω εν παρόδω δυσκόλεψε πολύ τις Ηνωμένες Πολιτείες του Λεμπτόν χθες βράδυ.
Η εθνική μας ομάδα λοιπόν που βρίσκεται ήδη στην Λιλ αποχαιρετώντας τον Μιχάλη Λούντζη και με τον Νίκο Χουγκάζ ως 12ο παίκτη, καλό είναι να γνωρίζει πως έχει αδυναμίες, οι οποίες χρειάζεται να βελτιωθούν απέναντι σε αντιπάλους που έχουν υψηλούς στόχους. Τέτοιες είναι και οι 3 που θα βρούμε μπροστά μας, αρχής γενομένης από την 3η στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα ομάδα του Καναδά, την επομένη της ιστορικής πρεμιέρας του Γιάννη Αντετοκούνμπο ως σημαιοφόρου της ελληνικής αποστολής στο Παρίσι.
Τρία παιχνίδια ανοιχτά σε κάθε αποτέλεσμα σ’ αυτό το δύσκολο όμιλο που μας φέρνει στη συνέχεια Ισπανία και Αυστραλία μπροστά μας. Αίσθησή μου είναι ότι εκτός του Αντετοκούνμπο που πρέπει να παίξει ως MVP, πρέπει να υπάρξουν τουλάχιστον 2 ακόμα πόλοι που θα προσφέρουν σε σκορ, δημιουργία και ριμπάουντ. Ο Καλάθης στο προολυμπιακό έδειξε πως μπορεί να είναι αυτός ο ένας. μαεστρική καθοδήγηση, ελάχιστα λάθη, σκορ όπου χρειαζόταν, έδειξε πως διάγει την πιο ώριμη φάση της καριέρας του, μετά από κάποιες “συλλογικές” περιπέτειες.
Ότι η Ελλάδα όπως την είδαμε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μπορεί να τα καταφέρει είναι δεδομένο, τουλάχιστον να προκριθεί αρχικά και στη συνέχεια βλέπουμε το πως θα κυλήσουν τα πράγματα. Τα πάντα όμως αποφασίζονται στις 4 γραμμές και εκεί κρίνεται η αποτυχία ή η επιτυχία. Δε μας αρκεί το ότι βρισκόμαστε εκεί για πρώτη φορά μετά το 2008, θέλουμε το κάτι παραπάνω και οι παίκτες που βρίσκονται σε Ολυμπιακούς Αγώνες για πρώτη φορά και εμείς οι δημοσιογράφοι και πολύ περισσότερο ο κόσμος που και πάλι έχει αγκαλιάσει αυτή την ομάδα, η οποία βγάζει υγεία.
