Νέα Ζηλανδία: Περίπου 200.000 παιδιά και ευάλωτοι ενήλικες κακοποιήθηκαν σε κρατικές δομές της χώρας

Ο πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας Κρίστοφερ Λάξον ζήτησε συγγνώμη και υποσχέθηκε μεταρρυθμίσεις, μετά τη διεξαγωγή δημόσιας έρευνας που διαπίστωσε ότι περίπου 200.000 παιδιά, νέοι και ευάλωτοι ενήλικες κακοποιήθηκαν σε κρατικές δομές της χώρας τα τελευταία 70 χρόνια.

Σχεδόν ένα στα τρία (παιδιά και ευάλωτοι ενήλικες) που βρίσκονταν σε κάποια δομή από το 1950 έως το 2019 υπέστησαν κάποια μορφή κακοποίησης, σύμφωνα με την έκθεση, ένα εύρημα που θα μπορούσε να αφήσει την κυβέρνηση αντιμέτωπη με δισεκατομμύρια δολάρια σε νέες απαιτήσεις αποζημίωσης.

«Θα έπρεπε να είχαμε κάνει κάτι καλύτερο…»

«Αυτή είναι μια σκοτεινή και θλιβερή ημέρα στην ιστορία της Νέας Ζηλανδίας ως κοινωνία και ως κράτος. Θα έπρεπε να είχαμε κάνει κάτι καλύτερο και είμαι αποφασισμένος να το κάνουμε», δήλωσε ο Luxon σε συνέντευξη Τύπου.

Μια επίσημη συγγνώμη θα ακολουθήσει στις 12 Νοεμβρίου, πρόσθεσε.

Today Parliament accepted, with deep sorrow and regret, the Report of the Royal Commission of Inquiry into Abuse in Care.

To survivors who took part, I say thank you for your exceptional strength, your incredible courage, and your confronting honesty.

Because of you, we know… pic.twitter.com/s2N8kRykIo

— Christopher Luxon (@chrisluxonmp) July 24, 2024

Οι επιζώντες και οι υποστηρικτές τους γέμισαν τα θεωρεία του κοινοβουλίου της χώρας κατά τη συζήτηση της έκθεσης, ενώ ακόμη περισσότεροι παρακολουθούσαν από μια ξεχωριστή αίθουσα.

Αφού μίλησε ο Λάξον, παρομοιάζοντας την κακοποίηση σε βάρος των παιδιών με βασανιστήρια σε μία από τις κρατικές εγκαταστάσεις φροντίδας, τη λίμνη Άλις, πολλοί σηκώθηκαν όρθιοι και τραγούδησαν ένα τραγούδι των ιθαγενών Μαορί για την αγάπη και την ενότητα.

Η έκθεση της Βασιλικής Ερευνητικής Επιτροπής μίλησε με περισσότερους από 2.300 επιζώντες στη Νέα Ζηλανδία, η οποία έχει πληθυσμό 5,3 εκατομμυρίων κατοίκων.

Βιασμοί, στειρώσεις, ηλεκτροσόκ

Η έρευνα περιγράφει λεπτομερώς μια λιτανεία κακοποιήσεων στην κρατική και θρησκευτική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων βιασμών, στειρώσεων και ηλεκτροσόκ, οι οποίες κορυφώθηκαν τη δεκαετία του 1970.

Σύμφωνα με την έκθεση, τα περισσότερα θύματα ήταν από την κοινότητα των ιθαγενών Μαορί, καθώς και τα άτομα με ψυχικές ή σωματικές αναπηρίες.

Εθνική ντροπή

Πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες αγωνίστηκαν να καλύψουν την κακοποίηση μετακινώντας τους κακοποιούς σε άλλες τοποθεσίες και αρνούμενοι την ενοχή, με πολλά θύματα να πεθαίνουν πριν δουν δικαιοσύνη, προστίθεται στην έκθεση.

«Αποτελεί εθνική ντροπή το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, νέοι και ενήλικες κακοποιήθηκαν και παραμελήθηκαν στη φροντίδα του κράτους και των ιδρυμάτων που βασίζονται στην πίστη», αναφέρει η έκθεση.

Αποζημιώσεις

Ο Λάξον δήλωσε ότι πιστεύει ότι η συνολική αποζημίωση που οφείλεται στους επιζώντες θα μπορούσε να ανέλθει σε δισεκατομμύρια δολάρια.

Η έρευνα συνέστησε επίσης πληρωμές σε οικογένειες τις οποίες φρόντισαν επιζώντες κακοποίησης λόγω του διαγενεακού τραύματος που υπέστησαν, καθώς και επανεξέταση των αποζημιώσεων που καταβλήθηκαν σε προηγούμενες υποθέσεις κακοποίησης παιδιών, μεταξύ άλλων στη μονάδα εφήβων Lake Alice.

«Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η παραδοχή και η αναγνώριση των επιζώντων για την πραγματικότητα και την αλήθεια της ζωής τους», δήλωσε η Tracey McIntosh, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Όκλαντ.