Το συγκλονιστικό «Last Dance» του Πύρρου

21 Αυγούστου 2004 και το κλειστό στάδιο της Νίκαιας είναι ασφυκτικά γεμάτο. Οι χιλιάδες θεατές που έχουν συρρεύσει στο «Σπίτι της Άρσης Βαρών» για τον τελικό των 85 κιλών, βρίσκονται εκεί για έναν και μόνο άνθρωπο: τον Έλληνα αθλητή με τα περισσότερα χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς, από κάθε άλλον.

Ο Πύρρος Δήμας το 2004 είναι πλέον 33 χρονών και γνωρίζει πως αυτοί οι Ολυμπιακοί θα είναι οι τελευταίοι του. Έχοντας κατακτήσει το χρυσό στη Βαρκελώνη το 1992, στην Ατλάντα το 1996 και στο Σίδνεϊ το 2000, ο κορυφαίος Έλληνας Ολυμπιονίκης όλων των εποχών είχε τη μοναδική ευκαιρία να κλείσει τη θρυλική του καριέρα μπροστά στο κοινό της χώρας του.

Μόνο που το σώμα του Πύρρου δυσκολευόταν να ανταποκριθεί. Έχοντας κάνει πρόσφατα μια σοβαρή εγχείρηση στο αριστερό του πόδι, ο Δήμας είδε το διάστημα πριν τους Ολυμπιακούς και τον δεξιό του καρπό να βγαίνει εκτός μάχης. Μα δεν υπήρχε περίπτωση να μην παλέψει, μπροστά στο κοινό που είχε έρθει για να τον υποστηρίξει, στους Ολυμπιακούς που ήταν σημαιοφόρος της Ελληνικής αποστολής.

Με παυσίπονες ενέσεις για να αντέξει τους φριχτούς πόνους, ο Πύρρος φτάνει στην τρίτη προσπάθεια τα 175 κιλά στο αρασέ και μπαίνει στο ζετέ ως ισχυρός διεκδικητής της πρώτης θέσης. Εκεί, ο προπονητής του Χρήστος Ιακώβου προσπαθεί να τον πείσει να «σημαδέψουν» τα 205 κιλά, ώστε να πάρει το αργυρό. Ο Πύρρος όμως αρνείται, και αποφασίζει να βάλει όλη του τη δύναμη για τα 207,5, που θα του εξασφάλιζαν το τέταρτο χρυσό της καριέρας του.

Τελικά το σώμα του δεν αντέχει και με 377,5 κιλά στο σύνολο κατακτά την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο. Αυτό που ακολουθεί στην απονομή, δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ: όταν το όνομά του ακούγεται από τα μεγάφωνα και ανεβαίνει στο βάθρο μαζί με τα παιδιά του, το κοινό ξεσπά σε ένα χειροκρότημα το οποίο διαρκεί 8 ολόκληρα λεπτά, ένα ανεπανάληπτο «standing ovation» και μια δίκαιη, συγκλονιστική αποθέωση για τον άνθρωπο που δόξασε τα Ελληνικά χρώματα στους Ολυμπιακούς όσο κανένας άλλος.