Μια υποψηφιότητα που θα αλλάξει τις ισορροπίες

Εν αναμονή της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας της Αννας Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έχουν ανοίξει αυτή την εβδομάδα στη Χαριλάου Τρικούπη το «εσωκομματικό ημερολόγιο». Οι πληροφορίες θέλουν την πρώην υπουργό και πρόεδρο του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, να έχει καταλήξει στις αποφάσεις της. Και να πραγματοποιεί την επίσημη ανακοίνωσή της μέσα στην εβδομάδα, με μια δήλωση «σκηνοθετημένη» κατά τρόπο που θα παράγει πολιτικό συμβολισμό και θα δίνει, παράλληλα, την πρώτη γεύση του συγκεκριμένου πλαισίου της πρότασής της για την πολιτική κατεύθυνση του ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η πολυαναμενόμενη όγδοη (κατά σειρά εμφάνισης) υποψηφιότητα αναμένεται να αλλάξει και τις ισορροπίες της κούρσας. Ως ερωτηματικό πλανάται τώρα το ποιοι ακριβώς, από τα «βαριά» ονόματα που είναι ακόμη ενεργά στο ΠΑΣΟΚ, θα τη στηρίξουν ανοιχτά κι αν θα ενεργοποιηθούν και στελέχη που βρίσκονταν στον κύκλο του Ανδρέα Λοβέρδου. Ενώ η επικύρωση της υποψηφιότητάς της έχει προκαλέσει, επίσης, ήδη φημολογία για την απόσυρση άλλων υποψηφίων που θα επιλέξουν να στηρίξουν Διαμαντοπούλου αντί να φτάσουν ως την κάλπη.

Σε κάθε περίπτωση, κανείς, είτε από τους υπόλοιπους υποψήφιους της ίδιας μάχης είτε από τους παρατηρητές, δεν θέλει να βιαστεί να μοιραστεί τις εκτιμήσεις του και τα επίσημα σχόλια των πασοκικών «στρατοπέδων» είναι, προς ώρας, λιτά. Ολοι διαμηνύουν πως η υποψηφιότητά της «είναι θεμιτή» και θα σχολιάσουν το πολιτικό πλαίσιό της όταν ανακοινωθεί.

Μια εντελώς καινούργια κατάσταση

Υπό μια έννοια, αυτή η στάση αναμονής είναι κατανοητή μπροστά σε μια κατάσταση που είναι μάλλον πρωτοφανής για τα πασοκικά δεδομένα. Η Αννα Διαμαντοπούλου δεν είναι, φυσικά, μια νέα πολιτικός ούτε άγνωστη στον χώρο. Παρ’ όλα αυτά, όπως παραδέχονται ακόμη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που εκφράζονται θετικά για εκείνη, τα τελευταία 10-12 χρόνια η σχέση της με το κόμμα και τις διεργασίες του είναι, περίπου, ανύπαρκτη κι αυτό κάνει την υποψηφιότητά της μια εντελώς καινούργια κατάσταση.

Η Αννα Διαμαντοπούλου δεν είχε «μετρηθεί» κομματικά όλα αυτά τα χρόνια αφού είχε επιλέξει να τοποθετείται πολιτικά μέσω των δραστηριοτήτων της με το Δίκτυο και, για ένα σύντομο διάστημα, με την κίνηση «Ωρα Αποφάσεων» που είχαν συνιδρύσει με τον Γιάννη Ραγκούση και τον Γιώργο Φλωρίδη πριν τραβήξουν χωριστούς δρόμους. Πολλά στελέχη, μάλιστα, διατηρούν μια πίκρα για παλαιότερες δηλώσεις της για το ΠΑΣΟΚ («έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο»), για το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης την έχει προτείνει ως υποψήφια για τη θέση του γενικού γραμματέα του ΟΟΣΑ κι ότι είχε δείξει αρκετά «χαλαρή» στάση απέναντι στην κυβέρνηση σε καίρια ζητήματα όπως αυτό των υποκλοπών. Παρ’ όλα αυτά – απαντούν κάποιοι – δεν έπαψε να «συνομιλεί» με τον πολιτικό της χώρο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κι αναφέρεται ως ενδεικτική η ένταξη του Δικτύου στο Foundation for European Progressive Studies (FEPS) την «ομπρέλα» των σοσιαλιστικών think tank της ΕΕ κι η πρόσφατη ανάδειξή της ως μέλους του ΔΣ του. Κάτι που συνέβη με την «ευλογία» του Νίκου Ανδρουλάκη.

Δίαυλο με το Κέντρο

Οι υποστηρικτές της παρουσιάζουν, πάντως, όλα τα παραπάνω ως το βασικό επιχείρημα υπέρ της. Οτι, δηλαδή, η Διαμαντοπούλου, όντας μακριά από το κομματικό ΠΑΣΟΚ και έχοντας διαύλους με όλο το εύρος του ιδεολογικού Κέντρου, είναι αυτή που εκφράζει και μπορεί να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν προς τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτό που μένει, πια, να ξεκαθαρίσει η ίδια είναι το αν πρόκειται για έναν πραγματικό δικό της επαναπατρισμό κι αν θα δώσει τη μάχη υπέρ της ανασύνταξης του ΠΑΣΟΚ ακόμη κι αν δεν πετύχει να εκλεγεί η ίδια στην ηγεσία του.